Hoop in leven en in dood
Gepubliceerd op 25 april 2025
Leestijd 5 minuten
Tijd voor een update. Niet dat ik zoveel te melden heb voor de buitenwereld, maar wel omdat ik het nodig heb om terug te kijken op de afgelopen twee maanden. Ik heb het nodig om even van mij af te schrijven en alles te ordenen.
Twee maanden geleden was ik net begonnen met een nieuwe hobby, en ik ben blij om te vermelden dat dit geen blauwe maandag actie was. Inmiddels ligt mijn kast vol met nieuwe, zelf gemaakte, broeken. Ik heb nieuwe kussenslopen gemaakt, en mijn kasten zijn behoorlijk gevuld met accessoires en hulpmiddelen voor het naaien. Mijn tante is bij ieder nieuw gemaakt item nog net zo enthousiast en trots als bij de eerste. Haar blije hart maakt mij op die momenten ook even blij.
Daarnaast is er een update over mijn bank, na 13 weken wachten werd hij eindelijk bezorgt. Maar niets gaat soepel bij mij, want één deel van de bank paste niet in de lift. Een aantal dagen later samen met mijn moeder geprobeerd om hem dan via het trappenhuis omhoog te tillen, maar ook dit paste niet. En ja, ik heb echt heel erg getwijfeld of ik niet een andere bank moest gaan zoeken. Maar met mijn familie die van uitdagingen houdt, is het uiteindelijk gelukt. Met een constructie waarop wij een steigerlier hebben geïnstalleerd ging de bank buitenom omhoog. En wat ben ik blij met deze bank! Mijn lichaam komt helemaal tot rust als ik erop ga liggen, en hij staat ook nog erg leuk in mijn woonkamer.
Dan een update over het hospice, ik ben trots op mijzelf want inmiddels ben ik alweer twee maanden wekelijks aanwezig bij de vergadering. Ik baal er zelfs van als ik een keer niet kan omdat ik andere afspraken heb. Ook dat geeft een goed gevoel, balen dat ik niet heen kan/zou kunnen. Er wordt ook steeds met mij meegedacht wat de volgende stap kan zijn, en heel langzaam aan pak ik wat losse klusjes op. Het zwemmen daarentegen gaat niet helemaal zoals gepland. Ik wou iedere week gaan, maar op dit moment is het meer om de week. Is dit erg? Zeker niet. Zou ik het anders willen? Ja absoluut. Gelukkig kan ik hier wel realistisch in zijn, als het niet wil houdt het even op.
Als ik dit zo allemaal opschrijf lijkt het eigenlijk weer beter te gaan. Ik heb ook vaak de hoop dat het beter gaat, dan leef ik een dag even zonder na te denken. Ik vlieg overal heen en kom dan pas aan het eind van de dag weer thuis. Helaas heeft dit ook een enorme keerzijde. De afgelopen 2,5/3 week zijn erg zwaar. Mijn hoofd gaat weer alle kanten op en het kost mij veel moeite om door te gaan. Ik doe mijn best om te blijven vliegen en de deur uit te gaan, en op sommige dagen lukt dat erg goed. Maar uiteindelijk ben ik daarmee alleen maar aan het vluchten van mijn eigen gedachten. De onrust gaat zo tekeer dat ik er geen woorden aan kan geven als ik met mensen praat. Iedere keer als ik mensen spreek hoop ik dat er een onderwerp is waar ik gedachteloos over kan blijven praten, zodat ik geen energie hoef te verspillen aan uitleggen hoe het momenteel gaat.
Ik doe enorm mijn best om mijn energie goed te verdelen. Bedenken wanneer ik boodschappen moet doen, wanneer ik moet douchen en wat voor kleren ik aantrek. In de hoop dat dit tijdelijk is en dat het weer makkelijker gaat worden. Maar de laatste dagen zijn pittiger geworden. Ik moet al de hele week boodschappen doen, maar ik kan niet bedenken wat er op het lijstje moet. Ik heb al een paar dagen niet gedoucht omdat ik de kracht niet kan vinden. Vandaag had ik zelfs geen energie om na te denken over kleding, dus verder dan een pyjama, joggingsbroek en snuddy is het niet gekomen vandaag. Door deze dagen wordt de hoop op leven steeds minder. Ik begin weer meer na te denken over de hoop om dood te gaan. Ik ben steeds opzoek naar oplossingen. Manieren om de hoop op het leven te vergroten en de hoop voor de dood uit te stellen. Maar het is gewoon lastig nu.
De grootste hoop die ik nu heb is dat de oorlog in mijn hoofd weer onder controle komt en dat er meer rust komt. Ik hoop dat ik volgende week niet meer hoeft te vluchten van mijzelf, maar dat ik bewust kan kiezen om de deur uit te gaan.
De afgelopen weken, sinds ik weer minder ga, luister ik veel muziek. Het zijn een aantal nummers die ik op repeat heb staan. Muziek is namelijk mijn weg om dichter bij God te komen. Met de muziek zing ik uit naar God, ik vraag om Zijn rust. Maar ik zing ook uit volle borst mee dat Hij mijn hoop is in leven en in dood. Hoe slecht mijn dagen soms zijn, ik weet dat Hij er voor mij zal zijn.
De muziek die ik momenteel veel luister kun je beluisteren in mijn spotify lijst.
Stuur een berichtje naar aanleiding van deze blog. Dit kan een vraag zijn, een opmerking of een compliment.
Deze wordt alleen door de schrijver gelezen.