Vorig jaar rond deze tijd zat ik erg slecht in mijn vel, ik was aan het rennen om alles bij te houden wat er gebeurde. Zo ook het sinterklaas feest dat wij ieder jaar met het gezin vierden. Omdat ik vorig jaar slecht in mijn vel zat heb ik toen niet kunnen genieten van het sinterklaas feest. Ik irriteerde mij enorm aan de voorbereidingen en kon niet wachten tot alles weer voorbij was. Uiteindelijk is de sinterklaasavond van vorig jaar de laatste druppel geweest die mijn emmer deed overlopen. 

Dit jaar heb ik er dan ook bewust voor gekozen om zo min mogelijk deel te nemen aan sinterklaas gerelateerde activiteiten. Even een jaar zonder na te hoeven denken wat je voor wie koopt. Welk lootje ik zou trekken, met daarbij de stress om een surprise en gedicht te moeten maken. De verplichting om sociaal gewenst gedrag te vertonen op het moment van de viering, rekening moeten houden met de kleine kinderen die er zijn. Nee, hier had ik geen zin in dit jaar. 

Meerdere malen hebben familieleden gevraagd of ik echt niet mee wou doen, zelfs toen zij al begonnen waren met de voor hun leuke avond kreeg ik nog een berichtje van mijn broer of ik echt niet langs wou komen. Ik heb volgehouden en voor mijzelf gekozen, ik heb de avond lekker op de bank doorgebracht met en heerlijke kerstfilm.

Misschien komt het nu over alsof het heel makkelijk is geweest voor mij om deze keuze te maken, maar dat was het zeker niet. Vele momenten heb ik getwijfeld of ik wel zeker was van mijn zaak. Maar die twijfel kwam niet omdat ik niet achter mijn keus stond, die twijfel kwam door invloeden van buitenaf. Overal werd ik geconfronteerd met sinterklaas, op tv, in de winkels, op de familie app, vrienden die het gingen vieren. En ja, heel eerlijk gezegd werd ik hier op sommige momenten verdrietig van. Maar nu ik er goed over na denk raakte het mij niet omdat ik ervoor had gekozen om niet mee te doen, maar omdat ik het gevoel kreeg dat ik mijn familie had teleurgesteld. De traditie om ieder jaar met z'n allen sinterklaas te vieren heb ik nu doorbroken. Zij hebben nu sinterklaas gevierd zonder mij. En dat is waar ik het meest mee bezig ben in mijn hoofd. Wat doet het met hen nu ik deze keuze heb gemaakt? Hebben zij nu minder genoten? Werd ik wel gemist? Allemaal vragen die in de chaos van mijn hoofd rondzweven. 

Als ik nu op de familie app kijk zie ik allemaal foto's en filmpjes voorbij komen met lachende mensen. Mensen die allemaal genieten van elkaars samen zijn, genieten van gedichten en cadeautjes. Ik denk niet dat mijn keuze invloed heeft gehad op hun avond. Zij hebben het zeker leuk gehad! En dat gun ik hun enorm. Dat ik ervoor kies om dingen niet te doen, betekend niet dat ik het anderen wil ontnemen. Ik gun de mensen om mij heen alles om gelukkig van te worden. Maar door grenzen te stellen voor mijzelf is het best lastig om positief te blijven. 

Heb ik er nu spijt van dat ik niet mee heb gedaan aan sinterklaas? Absoluut niet, ik heb nog nooit zo rustig de weken voor sinterklaas beleefd. Geen verplichtingen en moetjes. Alleen doen waar ik mij goed bij voel en wat mij rust geeft. Want dat is belangrijk.

En volgend jaar? Dan komt sinterklaas gewoon weer naar Nederland, en dan zal ik voor mijzelf weer de keuze moeten maken of ik wel of niet mee doe. Gelukkig heb ik daar nog ruim 10 maanden voor om over na te denken.