Als het lichamelijk tegenzit...
Gepubliceerd op 28 september 2019
Leestijd 2 minuten
De voorgaande blogs gingen voornamelijk over hoe het in mijn hoofd gaat. Hoe ga ik om met alles dat om mij heen gebeurd, en hoe ervaar ik dit.
Maar er is iets dat de afgelopen maanden een grote rol in mijn leven heeft gekregen, namelijk clusterhoofdpijn. Iets wat je zelfs je ergste vijanden niet gunt. Clusterhoofdpijn wordt ook wel omschreven als zelfmoordhoofdpijn. Niet echt ideaal als je net uit een zware depressie komt.

Sinds een maand of 3 heb ik nu last van deze hoofdpijn. Het komt in aanvallen, en bijna altijd gebeurt dit 's nachts. Gemiddeld heb ik 2x per nacht, 5 nachten in de week een aanval. Maar wat houdt dit nu eigenlijk in? Het volgende wordt vermeld als je zoekt op clusterhoofdpijn: Clusterhoofdpijn is een relatief zeldzame, maar buitengewoon hevige vorm van hoofdpijn, die in aanvallen voorkomt. De pijn zit aan één kant van het hoofd, rond het oog.
De pijn is eigenlijk niet te beschrijven. Het voelt als een heftige brain-freeze die continu aanhoudt. Die niet op te lossen is met een paracetamol of ibuprofen. De aanvallen duren bij mij gemiddeld een uur, en breken mijn nachten behoorlijk.
Wat betekend dit voor mijn dagen? Het lastige is dat ik de aanvallen 's nacht heb, als ik alleen ben. Niemand die ziet hoe heftig het is, en hoe erg ik door de grond ga. Mijn omgeving vindt het lastig om te begrijpen wat het met mij doet. Ik slaap gemiddeld 4 uur per nacht, terwijl ik iemand ben die veel slaap nodig is. De dagen zijn voor mij nog vermoeiender dan dat ze al waren. Het beetje energie wat ik heb, probeer ik te stoppen in dingen die ik leuk vindt. Als ik een dag iets extra's doe, kan ik de volgende dag vrijwel niets anders dan bankhangen.
Er is bij mij nog veel onduidelijk over deze hoofdpijn, aanstaande maandag ga ik naar de neuroloog, en dan hoop ik antwoorden te krijgen. Want op internet staat een hoop informatie, maar in hoeverre is dit gerelateerd aan mijn hoofdpijn.
Ik probeer mijn dagen niet te laten beheersen door mijn slechte nachten, maar het doet meer met mij dan ik zou willen.
Gelukkig heb ik altijd van mijn moeder geleerd: zolang je blijft ademen komt alles weer goed!
Stuur een berichtje naar aanleiding van deze blog. Dit kan een vraag zijn, een opmerking of een compliment.
Deze wordt alleen door de schrijver gelezen.