Beide dagen ben ik na het werk andere activiteiten gaan doen om mijzelf een beetje de dag door te slepen. En dan gaat het richting vijf uur 's middags. De zon zakt langzaam weg, en het begint al donker te worden. Wat ga ik de hele avond doen? Moe van het werk, alle indrukken en prikkels die ik moet verwerken. Uiteindelijk belandt ik eigenlijk iedere dag rond een uur of vijf op de bank voor de tv. Tussendoor weet ik nog een redelijke maaltijd naar binnen te werken, en dan moet ik mijzelf nog vermaken tot een uur of tien. Ik merk dat waar ik voorheen een avondmens was, ik dat nu helemaal kwijt ben. Zodra het donker begint te worden krijg ik nauwelijks nog wat gedaan, en heb ik geen zin meer om de deur uit te gaan. 

Uiteindelijk bedenk ik dan om een uur of tien dat ik maar richting bed ga, want de avond wordt er toch niet leuker op. Eenmaal in bed ga ik dan nog even muziek luisteren, en kijk ik nog wat rond op facebook. Meestal duurt het niet lang en gaat mijn hoofd op volle toeren draaien. Mijn gedachten slingeren van hot naar her, gedachten over hoe het een paar jaar geleden zo anders was. Het gevoel van eenzaamheid gaat overheersen, en meestal eindig ik huilend vol zelfmedelijden. 

En ja ik weet dat dit dikke onzin is. Dat ik super trots op mijzelf mag zijn, dat de mensen om mij heen trots op mij zijn. Maar als ik dan alleen in bed lig, na een lange donkere avond niets doen, dan voel ik me gewoon kut. 

Ik merk dat juist nu de donkere periode is begonnen, ik nog meer behoefte heb aan aandacht en liefde van de mensen om mij heen. Dat ik continu bevestiging nodig ben dat het goed gaat, en dat ik dit aan kan. 

En dan de feestdagen... ook die maken het er niet makkelijker op. Sinterklaas, kerst, oud en nieuw. Allemaal dagen dat het de gewoonte is om samen te zijn met mensen waar je van houdt. Samen mooie momenten beleven en herinneringen maken. Klinkt allemaal zo mooi, maar juist het idee dat deze dagen eraan komen geeft mij nog meer het gevoel van alleen zijn. 

Ik heb nu geen zin om verder in te gaan op de feestdagen, misschien in een volgende blog. 

Maar waar het op neer komt, de wintermaanden zijn kut. Ze waren altijd al zwaar, maar ik ben me nu nog bewuster van wat het allemaal met mij doet. 

Ik probeer leuke activiteiten te plannen, ehbo'en bij evenementen, leuke dingen doen met vrienden. Genieten van de hele kleine dingen. 

En wie weet vindt ik een manier om beter om te gaan met de lange avonden. Gelukkig weet ik wel dat het altijd slechter kan dan dat het nu gaat. Dus eigenlijk gaat het nu best goed!