Het is erg vreemd om te beseffen dat ik al bijna een jaar niet meer heb gewerkt. Elke keer dat ik erover nadenk voel ik de druk van de maatschappij dat ik zo snel mogelijk weer aan het werk moet. Maar ik weet ook dat als ik dat doe, ik over een half jaar weer thuis zit. Dus ja, wat schiet ik daar mee op?

Het afgelopen jaar heb ik gemerkt dat er veel vooroordelen zijn over ziek thuis zitten, zeker als het vanwege psychische redenen is. Ik heb binnen mijn familie wel eens gehoord dat ze het vervelend vinden dat ik nooit op verjaardagen kom, of gewoon zomaar langskom. “Jorien heeft toch altijd vakantie en niets te doen.” Ook heb ik het afgelopen jaar meerdere malen gehoord, van vreemden, dat ik een uitkeringstrekker zou zijn. In mijn omgeving zijn er ook veel mensen die geregeld vragen of ik niet eens weer aan een opleiding moet beginnen, of als dat te hoog gegrepen is vrijwilligerswerk.

Het is allemaal zo makkelijk om het te zeggen, maar als je in mijn hoofd zou kunnen kijken zie je dat het nog niet mogelijk is.

Wat heb ik het afgelopen jaar dan allemaal gedaan? In mijn vorige blogs hebben jullie al het een en ander kunnen lezen, maar ik ben erg druk met mijzelf geweest. De eerste 3 maanden bestonden uit crisis therapie en kon ik niet zelfstandig wonen vanwege de ernstige suïcidale gedachten die ik had. Daarna volgden er maanden van therapieën, het regelen van thuisbegeleiding en het belangrijkste: het leren omgaan met mijn diagnose borderline. Sinds mijn diagnose ben ik hyper bewust van alles wat ik zeg, doe en denk. Dit kost onwijs veel energie, maar hierdoor heb ik mezelf al zoveel beter leren kennen. Ik ben in augustus een aantal dagen vrijwilliger geweest op Noorderzon als EHBO’er. Ontzettend gaaf, maar ook onwijs vermoeiend. Daarna kwam mijn verhuizing al snel dichterbij, en ook dat is allemaal gelukt en heb ik overleefd.

Een jaar van veel zware en moeilijke dingen, maar vooral een jaar waar ik met trots op terug kijk. Een jaar waarin ik zoveel van mezelf heb geleerd, een jaar waarin mijn vrienden en familie behoorlijk op de proef zijn gesteld met mij, maar ook een jaar waarin ik veel vrienden ben verloren.

Wat heb ik nu bereikt in het afgelopen jaar? Ik kan mijzelf veilig houden, ik merk het als mijn stemming daalt en ik hulp nodig ben. Ik durf hulp te vragen aan mensen, zelfs voor de kleinste dingen. Bijvoorbeeld even bellen omdat ik zo moe ben in mijn hoofd. Ik heb een mooi dag- en nachtritme, ondanks dat ik soms hulp nodig ben van medicijnen. Ik durf er eerlijk voor uit te komen dat ik prettig gestoord ben, en dat ik ben zoals ik ben. Ik durf mij kwetsbaar op te stellen naar vrienden toe, want het hoeft niet altijd goed te gaan!

Maar bovenal heb ik het afgelopen jaar geleerd dat ik waardevol ben! Ik mag er zijn en verdien een plek op deze wereld. Ik ben geliefd door de mensen om mij heen, en ik leer ook steeds meer om van mijzelf te houden <3