Naarmate het jaar verstreek voelde ik steeds meer de druk om het normale functioneren in de maatschappij weer op te pakken. Ik wist dat ik maar twee jaar in de ziekte wet kon zitten, maar wist eigenlijk niet hoe het vanaf daar verder moest. In augustus kreeg ik een brief van het UWV. Hierin werd aangegeven dat ik bijna twee jaar in de ziektewet zat, en ik een WIA-uitkering moest gaan aanvragen. WIA staat voor Wet Werk en Inkomen naar Arbeidsvermogen. Dus ik netjes die WIA-uitkering aangevraagd. Geen idee wat daarin het verloop zou zijn. Dus ik op onderzoek uit. Ik kwam erachter dat een WIA helemaal geen uitkering is die je krijgt, maar dat dit nog weer bestaat uit twee andere uitkeringen, de WGA en IVA uitkering.

De WGA staat voor Werkhervatting Gedeeltelijk Arbeidsgeschikten, en in deze groep kom je als je langer dan twee jaar ziek bent maar er nog wel een kans tot redelijk herstel mogelijk is. De IVA staat voor Inkomensvoorziening Volledig Arbeidsongeschikten, hier kom je terecht als je na twee jaar ziekte niet meer kan werken en er geen zicht is op verder herstel. 

Nu klinkt dit heel eenvoudig als je dit zo leest, maar inmiddels ben ik erachter dat het een stuk ingewikkelder zit. 

Begin december had ik twee telefonische afspraken met het UWV. De eerste afspraak was met de verzekeringsarts en de tweede met de arbeidsdeskundige. Het gesprek met de arts was best spannend, hij vuurde allemaal vragen op mij af over mijn gezondheid en hoe het de afgelopen maanden was gegaan. De grootste vraag was natuurlijk of er verbetering was ten opzichte van een jaar eerder. Al vrij snel werd voor hem duidelijk dat de verbeteringen voor werkhervatting minimaal waren. Hij zou alles doorgeven aan de arbeidsdeskundige, en drie dagen later werd ik door de arbeidsdeskundige gebeld. 

Er werd mij verteld wat zijn werk inhoudt en wat er in dat gesprek zou gebeuren. Nou vertelde hij mij direct al dat ik in dat gesprek de conclusie zou horen van alle voorgaande afspraken. Hij begon een hele lijst op te noemen met dingen die ik niet aan zou kunnen, en waar in het zoeken naar werk rekening mee gehouden moest worden. Toen hij halverwege de lijst was kreeg ik het toch even moeilijk. Ik besefte mij op hoeveel aspecten ik niet aan de maatschappelijke norm voldoe, en hoeveel ik veranderd ben ik de afgelopen jaren. Uiteindelijk aan het eind van het gesprek kwam het eindoordeel. Ik ben officieel door het UWV arbeidsongeschikt beoordeeld. Ondanks dat ik dit had verwacht en het de beste beoordeling kon zijn in mijn huidige situatie, viel er toch even een bom op mij. Ik vertelde de meneer dat ik de verslagen en begeleidende brieven wel tegemoet zou zien, en vanaf daar weer verder zou kijken.

Huilend heb ik mijn beste vriendin gebeld, en vertel hoe en wat. En al snel had ze mij gekalmeerd, en besefte ik ook dat dit prima is. 

Maar hoe nu verder dacht ik. Dus hup het internet op en dingen uitzoeken. In eerste instantie kwam ik er dus op uit dat ik een IVA-uitkering zou krijgen, maar toen een week later alle brieven en verslagen in de brievenbus lagen bleek dit niet zo te zijn. 

Het UWV heeft ingeschat dat er een grote kans is dat ik binnen nu en twee jaar genoeg zal herstellen en aanpassen om weer een betaalde baan aan te kunnen. Dus dit betekend dat ik in een WGA-uitkering terecht ben gekomen. En dit ziet er direct heel anders uit voor de komende jaren. Afgelopen maandag had ik het eerste WGA telefoon gesprek hierover. Toen kwam ik erachter dat ik voor vijf jaar lang wordt gekoppeld aan re-integratie coach van het UWV. 

Voor de komende maanden mag ik eerst even bijkomen van dit alles, en in mei zal er een vervolg afspraak komen. Maar ik weet één ding wel heel zeker. Je komt echt niet zomaar thuis te zitten, en je wordt al helemaal niet zomaar arbeidsongeschikt verklaard. En als dat allemaal gebeurt is, ook dan zal het UWV je blijven volgen om er zeker van te zijn dat je niet thuis zit uit vrije wil maar omdat je niet anders kan.