We zijn nu een paar week later, en ik heb nog 2 afspraken staan met mijn top psycholoog. Hoe werk ik hier naartoe, en wat doet dit met mij.

Vanaf het begin heb ik een super klik met mijn psycholoog, ze ziet mij hoe ik echt ben. Of ik nou alles probeer weg te lachen, of dat ik om situaties heen probeer te praten, zij ziet hoe het echt met mij gaat. De eerste gesprekken die ik met haar had waren direct goed, ik kon eerlijk zijn naar haar en voelde mij begrepen. Samen met haar ben ik gekomen waar ik nu ben. Na het “slecht nieuws” gesprek die vrijdag ochtend, merkte ik ’s middags dat het mij toch zwaar viel. Gedachten van angst en verlating kwamen tevoorschijn. Hoe moet ik verder zonder haar, misschien gaat ze wel weg vanwege mij. Gelukkig ben ik gezegend dat ik inmiddels een vaste thuis begeleider heb, en dat zij wel blijft, dit maakt het minder lastig. De gevoelens die ik heb kan ik gelukkig bespreken met mijn psycholoog, en dit lucht al erg op.

Hoe nu verder… Volgende week ontmoet ik mijn nieuwe psycholoog, dit vindt ik erg lastig. Zij heeft mij niet meegemaakt in mijn slechtste periode. Ze heeft geen idee wat voor mij belangrijk is en hoe ik reageer op situaties. Dit is beangstigend, ga ik mijn nieuwe psycholoog net zo vertrouwen als mijn huidige? Wat ga ik doen als het niet klikt, als ik geen goed gevoel heb over onze gesprekken. Ik kan dan niet even mijn “oude” psych bellen. En de week erna, hoe ga ik de laatste afspraak met mijn psycholoog invullen? Moeten we nog dingen bespreken, of maken we er een theekransje van met wat lekkers. Wil ik haar een afscheidscadeau geven, of een brief aan haar schrijven met wat zij voor mij heeft betekend. Ik heb werkelijk waar geen idee.

Wat ik wel weet is dat ik meer op mijzelf moet gaan vertrouwen, ik zeg wel vaak dat ik ben waar ik ben door de hulp van anderen, maar in the end heb ik het zelf gedaan. Ik moet gaan inzien dat ik sterk ben geworden door de afgelopen maanden, dat ik alles aankan wat op mijn pad komt.

En als het even niet gaat… dat zie ik dan wel weer.